หัวใจยมทูต

      มันสงบดีนะ...ชีวิตของฉันไม่เคยได้รับความรักจากใครมาก่อนเลย และ ฉันก็อยากรู้จักมันเหลือเกิน สิ่งที่เรียกว่า..ความรักน่ะ..ฉันชอบมาอยู่ใต้สะพานของหมู่บ้านของฉันที่นี่ มันสวยงาม และ มีปลาที่มากินอาหาร มันเป็นที่ที่ฉันชอบมากเลยล่ะ เพราะมันทำให้ใจของฉันไม่ฟุ้งซ่าน และ ไม่เหงา...

      ฉันมีชื่อว่า "แก้ว" ฉัน..พูดไม่ได้ แต่ฉันก็ยังได้ยินนะ ฉันมักจะโดนคนอื่นกลั่นแกล้งอยู่ตลอด จนฉันไม่อยากที่จะเข้าใกล้ใครเลย จนได้มารู้จักกับผู้ชายที่ชื่อ "ตะวัน" เขาเป็นคนที่อ่อนโยนกับฉันมาก ..แต่เขาก็หายตัวไป และ ฉันก็ไม่ได่ข่าวคราวจากเขาอีกเลย ...ฉันยังหวังว่าเขาจะกลับมาทักทายเพื่อนเก่าอย่างฉันบ้างนะ..นี่เราเพ้อฝันมากไปแล้วหรือไงเนี่ย!..

ครืน....เสียงฟ้าร้อง และไม่ช้าสายฝนก็เริ่มตกลงมา และ หนักขึ้นเรื่อยๆ...

อ๊ะ...ฝนตกหรอ !? แย่แล้วฉันต้องรีบกลับแล้ว 

เอ๋..นั่น...ร่มของใครกันนะ ...

แก้วหันไปเห็นร่มสีดำคันหนึ่งวางอยู่ใต้ตนไม้ ฝนเริ่มตกหนักเรื่อยแล้ว และเหมือนว่า เจ้าของร่มคงลืมทิ้งไว้..

แปลกจัง.. แต่ขอฉันยืมหน่อยนะ..